ŻYDZI

W odróżnieniu od pozostałych mniejszości narodowych zamieszkałych na Kresach rozmieszczeni byli w miarę równomiernie na całym obszarze. Społeczność żydowska mieszkała głównie w miastach i miasteczkach nazywanych przez nich samych sztetł (nazwa w języku żydowskim) w oddzielnych dzielnicach/kwartałach o specyficznym układzie społecznym i obyczajowości tworzącym zamkniętą całość. Obok polskiej, posiadali odrębną administrację, której podlegali wyłącznie Żydzi. Głównym organem władzy była gmina żydowska (kahał). Charakteryzowali się odrębnością kulturową i językową. Większość z nich nie uległa asymilacji, całym światem dla nich był sztetł, a jedynym językiem jaki znali i się posługiwali na co dzień był żydowski (jidysz). W sztetł wydawano i czytano gazety po żydowsku, znajdowały się tam odrębne instytucje kulturalne, kluby sportowe, biblioteki, a także żydowskie świątynie – synagogi i bóżnice, w których wyznawcy judaizmu mogli modlić się i obchodzić święta żydowskie. Tam znajdowały się również szkoły powszechne z wykładowym językiem żydowskim oraz religijne Talmud Tory, chedery i jesziwy, gdzie od najmłodszych lat można było studiować Torę i Talmud. Językiem dnia codziennego był język żydowski (jidysz), w synagogach natomiast modlono się po hebrajsku. Tylko nieliczni z nich (syjoniści – zwolennicy utworzenia odrębnego państwa żydowskiego) porozumiewali się między sobą współczesnym hebrajskim. Tendencje asymilacyjne wśród ludności żydowskiej na Kresach Wschodnich były ograniczone. Zajmowali się oni głównie handlem i rzemiosłem. Na fali nasilenia się nastrojów nacjonalistycznych w Europie okresu międzywojennego zdarzały się również w II RP pogromy (najgłośniejszym był pogrom lwowski w listopadzie 1918 r.) i prześladowania ludności żydowskiej (m. in. wprowadzono numerus clausus i getto ławkowe na wyższych uczelniach oraz bojkot sklepów żydowskich w latach trzydziestych).

(Kliknij na wybraną nację aby otworzyć)

TRANSLATE »
DOSTOSUJ WYŚWIETLANIE