POLACY
Polacy, mimo iż na ziemiach wschodnich nie stanowili większości, byli zewnętrznym punktem odniesienia dla funkcjonowania pozostałych grup etnicznych. Stanowili fundament polskiej państwowości i kultury (szczególną rolę odgrywały duże miasta jak np. Wilno i Lwów), a także kościoła katolickiego. Czynnikiem, który powodował niestety niekiedy napięcia w stosunkach narodowościowych było polskie osadnictwo wojskowe o charakterze kolonizacyjnym.
Osadnicy, będąc elementem napływowym, słabo znający miejscowe stosunki, silnie odczuwali obcość innych grup etnicznych. Zdarzało się, iż podobną rolę spełniała część funkcjonariuszy aparatu państwowego. Wobec braku znajomości społeczności lokalnych niejednokrotnie swoją działalnością przyczyniali się do zaostrzania stosunków narodowościowych. Zjawiska te prowadziły do krystalizowania się dwóch głównych nurtów: lojalności wobec państwowości polskiej oraz antypolonizmu.
(Kliknij na wybraną nację aby otworzyć)