LITWINI
Zasiedlali województwa wileńskie, nowogrodzkie i białostockie. Mieszkali przeważnie na wsi, wykształcili także warstwę inteligencji. Sytuacja mniejszości litewskiej w II RP zależała w dużym stopniu od wzajemnych relacji polsko-litewskich. Litwinów oraz ich organizacje po 1935 r. traktowano wrogo (jak agendy obcego państwa), wprowadzono szereg restrykcji i ograniczeń. Społeczność litewska cieszyła się dużą swobodą w dziedzinie kultury, oświaty oraz organizacji społeczno-kulturalnych. Dzięki wsparciu państwa litewskiego utrzymywano szkolnictwo, prasę litewską, rozwijano organizacje gospodarcze i kulturalne. Naczelną organizacją skupiającą Litwinów w II RP był Tymczasowy Komitet Litwinów Wileńskich, który pełnił rolę centrali i zwierzchnictwa w stosunku do innych organizacji (m.in. Litewskie Towarzystwo Oświatowe „Ryta”, Litewskie Towarzystwo Naukowe, Towarzystwo Pomocy Ofiarom Wojny, Litewskie Towarzystwo Wychowawcze i Opieki nad Młodzieżą im. Św. Kazimierza, Litewska Spółdzielnia Kredytowa, Litewskie Towarzystwo Rolnicze, Związek Nauczycieli Litwinów, Związek Studentów Litwinów Wileńskich). Większość Litwinów była wyznania rzymskokatolickiego.
(Kliknij na wybraną nację aby otworzyć)